Okazuje si?, ?e w dzisiejszych czasach Dmowskiemu mo?na przypisa? ca?e z?o tego ?wiata. Ka?d? bzdur? papier i klawiatura przyjm?. Jednak najnowsze wyst?pienie red. P. Zychowicza w bardzo prawicowym, antykomunistycznym i antyrosyjskim (to ju? jest ca?a polsko?? dla, jak to pisa? w latach 70-tych J?drzej Giertych, [post]sanacyjnych pó?inteligentów) pi?mie "Uwa?am Rze" wr?cz trwo?y i przestrasza (Piotr Zychowicz, Sikorski-wierny ucze? Dmowskiego, Uwa?am Rze nr 9/2011). Kol. red. Jan Engelgard napisa? znakomit? replik? na tekst Zychowicza (dost?pna TUTAJ), wobec czego nie widz? powodu, ?eby si? dublowa?, niemniej, warto zapozna? si? z pogl?dami autora "Uwa?am Rze" i do?o?y? kilka s?ów dodatkowego komentarza. P. Zychowicz napisa? m.in.:

"Przez nikogo niezauwa?ona min??a w?a?nie 90. rocznica traktatu ryskiego albo - u?ywaj?c okre?lenia prof. Mariana Zdziechowskiego - "zdrady ryskiej". By? to jeden z nielicznych przypadków w historii Polski, gdy endecy mieli realny wp?yw na polsk? polityk? zagraniczn?. Skutki tego eksperymentu by?y op?akane. Dzia?acze Narodowej Demokracji, którzy kierowali polsk? delegacj? w Rydze, odrzucili "jagiello?skie mrzonki" i wyrzekli si? spu?cizny wielonarodowej Rzeczypospolitej.
Dokonali wraz z bolszewick? Rosj? rozbioru Bia?orusi i Ukrainy, przyjmuj?c tylko tylu przedstawicieli tych narodów, ilu - jak im si? wydawa?o - uda si? "okie?zna?" i "zasymilowa?". By? to etap na drodze do budowy, wymarzonej przez Romana Dmowskiego, ma?ej, ale za to plemiennej i narodowej "Polski dla Polaków". To w Rydze pogrzebana zosta?a idea budowy pot??nej polsko-litewsko-bia?orusko-ukrai?skiej federacji, która mog?aby sta? si? powa?nym graczem w regionie."

Doprawdy, takiego nagromadzenia uw?aczaj?cych prawdzie historycznej stwierdze? dawno nie widzieli?my nawet u najbardziej oderwanych od rzeczywisto?ci pi?sudczyków. Dosy?, ?e autor nie posuwa si? jeszcze dalej w obrzucaniu Dmowskiego b?otem i przypisywaniu Endecji wszelkiego z?a. A wzorce istniej?. I red. Stpiczy?ski przed wojn? i ró?ni "legali?ci" na emigracji, jak jakowy? p. Jerzy ??czycki twierdz?cy, ?e Dmowski nawo?ywa? Polaków do ca?owania kopyt koni kozackich (oczywi?cie chodzi?o o Kozaków wiernych carowi; zapewne kopyta koni Kozaków walcz?cych o samostijn? Ukrain? warto by by?o obca?owywa?). Zatrzymajmy si? na chwil? przy tej pot??nej polsko-litewsko-bia?orusko-ukrai?skiej federacji, o któr? walczy? Pi?sudski w opozycji do "ma?ej"(Bo?e Wszechmog?cy!) Polski, o któr? mia? walczy? Dmowski. Rzu?my okiem na sytuacj? w tamtym czasie:

- Litwa - powsta?a przy powa?nym udziale Niemiec w opozycji do "spu?cizny wielonarodowej Rzeczypospolitej", na bazie nienawi?ci do Polski

- Bia?oru? - brak ?wiadomo?ci narodowej i elit mog?cych przeprowadzi? program niepodleg?o?ci. Niemcy próbowali, ale, jako polityczni reali?ci, porzucili ten pomys?.

- Ukraina - marginalne si?y skupione wokó? Petlury, który nie zdo?a? porwa? mas s?abo u?wiadomionego spo?ecze?stwa ukrai?skiego.

To s? zweryfikowane fakty historyczne, a nie pobo?ne ?yczenia p. Zychowicza. W tej sytuacji mówienie o pot??nej federacji jest nie tylko na niczym nie opartym chciejstwem, ale i zwyk?ym mydleniem oczu wspó?czesnych czytelników UR, wywodz?cych w wi?kszo?ci swoj? wiedz? o Polsce XX w. ze skrojonych na romantyczn? miar? bajek o Pi?sudskim - wskrzesicielu Ojczyzny.
A "ma?a" Polska Dmowskiego? O czym tu dyskutowa?? Autor artyku?u takim stwierdzeniem po prostu si? o?miesza.
I jeszcze jedno. Rados?aw Sikorski na pewno nie jest wiernym uczniem Dmowskiego. Potrafi? jednak zweryfikowa? pewne aspekty polityki zagranicznej pa?stwa polskiego i w ten sposób zacz?? prowadzi? polityk?, która rzeczywi?cie, na niektórych p?aszczyznach, przypomina a nawet jest zgodna z endeck? wizj? polityki zagranicznej. Potrafimy to zauwa?y? i doceni?. Tylko tyle i a? tyle.

PS. Gwoli ?cis?o?ci nale?y wspomnie? o bardzo dobrym tek?cie p. M. Narbutt - Do?? pustych obietnic, prawid?owo analizuj?cym i oceniaj?cym kwestie polsko-litewskie. Najpewniej p. Zychowicz tego tekstu nie czyta?, inaczej nie napisa?by o Dmowskim i Sikorskim tego, co napisa?. Cho? mo?e to dowodzi? te? czego innego, a mianowicie tego, ?e znów mamy do czynienia z tytu?em, w którym ideowy eklektyzm i obecno?? na s?siednich stronach tekstów wzajemnie si? wykluczaj?cych jest norm?. Jest to owszem wygodne dla wydawców, którzy mog? si? zawsze broni? ideow? pojemno?ci? pisma, ale chleba, czyli powa?nego programu politycznego z tego nie b?dzie...