Zawsze uważałem się za człowieka o raczej bujnej wyobraźni, a że już wiele widziałem, uznałem, że niewiele mnie może jeszcze zaskoczyć. A jednak… Rzeczywistość (czy aby na pewno nie jesteśmy po drugiej stronie lustra?) przeczy.

Oto starostwo powiatowe w Jarocinie zakupiło 2 tysiące biletów dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Na Smoleńsk oczywiście. W Łomży miejscowa Krucjata Różańcowa: „W związku z przygotowaniami Niemiec i Rosji do wojny zapraszamy w piątki na modlitwę różańcową w kościele p.w. św. Andrzeja Boboli, po wieczornej Mszy św”. Od razu przypomniałem sobie cokolwiek smoleńskie kazanie w kościele w pewnej miejscowości, do której byłem zaproszony ok. trzy lata temu, a więc za rządów PO. Ksiądz rozwijał wizję kraju quasi-okupowanego, gdzie agentura sowiecka kontroluje wszystko, morduje, i gnębi prawdziwych patriotów. Wychodząc z kościoła mimo woli rozejrzałem się dookoła…

11 września br. byłem w Rząbcu koło Włoszczowej. Była to moja druga wizyta, nazwijmy ją oficjalną, na zaproszenie organizatorów. Reprezentowałem oczywiście tylko siebie, a poza mną, z osób odwołujących się do tradycji polskiego ruchu narodowego, był także kol. Sławomir Zakrzewski z Ruchu Suwerenność Narodu Polskiego.
Tak, byłem w TYM Rząbcu, gdzie znajduje się pomnik poświęcony pamięci zabitych przez pododdział Brygady Świętokrzyskiej NSZ/ONR AL-owców i żołnierzy radzieckich. Nie mam tutaj miejsca na odnoszenie się do wszystkich okoliczności samej zbrodni dokonanej 8 września 1944 r. w Rząbcu, ani tym bardziej, do całokształtu problemu działalności Brygady Świętokrzyskiej, gdyż jest to kwestia niezwykle rozległa i obejmuje takie zagadnienia, jak działania przeciwko polskiej partyzantce lewicowej, oddziałom radzieckim, współpraca z Niemcami (i jej skala) od mniej więcej połowy 1943 r., kiedy w ośrodku kierowniczym NSZ/ZJ uznano, że głównym wrogiem jest odtąd ZSRR, mordy dokonywane na zwolennikach scalenia NSZ z AK w 1944 r., wreszcie wycofanie Brygady pod okiem i za zgodą Niemców do Czechosłowacji, przekazanie czynnikom niemieckim kilkudziesięciu żołnierzy BŚ celem odbycia szkolenia wywiadowczego i przerzucenia drogą lotniczą na terytorium Polski, wreszcie udział wyselekcjonowanej grupy żołnierzy w szkoleniu wywiadowczym pod auspicjami amerykańskiego wywiadu wojskowego CIC, wraz z faszystami węgierskimi, rumuńskimi i banderowcami.

Wizyta Prezydenta RP Andrzeja Dudy w Kijowie w związku z 25-leciem niepodległości Ukrainy, a przede wszystkim, podpisana tam przez niego deklaracja, była dla mnie jednym z najsmutniejszych wydarzeń historii Polski po przełomie 1989 r.

Posunięcia Prezydenta RP wobec Ukrainy trudno nawet określić jako politykę – to działania będące niestety zaprzeczeniem tego, co polityką naprawdę jest. Jednym zdaniem – deklaracja prezydentów Polski i Ukrainy oznacza wszystko dla Ukrainy, nic dla Polski – poza oczywiście szeregiem wykraczających poza logikę zobowiązań naszego państwa. Kilka przykładów: „ustanowienie i rozwój partnerstwa strategicznego jest bezalternatywnym wyborem historycznym”, „uznając integralność terytorialną Polski i Ukrainy oraz nienaruszalność granic naszych państw”, „Uświadamiamy sobie naszą odpowiedzialność za umacnianie bezpieczeństwa i stabilności na kontynencie europejskim wobec aktualnych wyzwań i zagrożeń, spowodowanych agresją Rosji wobec Ukrainy i okupacją części jej terytorium. Potwierdzamy niezmienność pozycji Rzeczypospolitej Polskiej we wspieraniu wysiłków Ukrainy w celu przywrócenia jej integralności terytorialnej”.

Wbrew tytułowi zacznę od radości. Niewielkie i indywidualnie przeżywane, ale zawsze.

To przede wszystkim wspaniała konferencja w Legnicy, na której miałem zaszczyt być z Kol. Red. Engelgardem, a na dodatek jeszcze tam przemawiać i obejrzeć fragmenty tak oczekiwanego "Wołynia" Smarzowskiego. II Dolnośląskie Dni Pionierów Osadnictwa. Inna nazwa, inna narracja niż to z czym musimy obcować na co dzień. Ile niezwykłych wspomnień zwykłych ludzi, złego, ale i dobrego, nowego życia, odbudowy i budowy. Wielki pozytyw dla organizatorów z wicemarszałkiem Tadeuszem Samborskim na czele.

71 rocznica zwycięstwa nad Niemcami. Tym razem w Warszawie. Odbieram to wydarzenie w trzech aspektach.

Po pierwsze - jako wielkie zwycięstwo militarne i polityczne. Militarne przede wszystkim Armii Czerwonej, ale z udziałem pododdziałów I Armii Wojska Polskiego. Tylko Polakom spośród wszystkich aliantów, poza narodami ZSRR, dane było uczestniczyć w zadaniu ostatecznego ciosu III Rzeszy. Politycznie, było to zwycięstwo aliantów, zwycięstwo ZSRR, ale być może największe, zwycięstwo Polski. Zwycięstwo na niespotykaną skalę. W efekcie bitwy berlińskiej i likwidacji państwa niemieckiego, można było zrealizować decyzje polityczne, które nie tylko zatrzymały pochód niemczyzny na wschód, ale oznaczały zagładę tego wszystkiego, co ten pochód osiągnął na przestrzeni tysiąca lat.

Po drugie - w aspekcie wewnętrznym. Zwycięstwo zastaje Polskę w bardzo trudnej sytuacji. Z jednej strony powalenie Niemiec i ziszczenie się programu zachodniego Narodowej Demokracji, z drugiej, utrata Kresów Wschodnich i popadnięcie w zależność od ZSRR. Polacy stają przed problemem wyboru drogi pomiędzy ideologią "wszystko albo nic" a realną pracą dla Ojczyzny. W każdy Dzień Zwycięstwa dziękuję pokoleniom powojennym, ale i tym późniejszym, że wybrały pracę pozytywną, wybrały budowanie, zamiast samozagłady.

Pod tytułem "Poland's Russia disaster" ("Rosyjska katastrofa Polski") ukazało się na stronie - TUTAJ - southfront.org tłumaczenie mojego tekstu "Katastrofa na kierunku rosyjskim". Tłumaczem jest niejaki J. Hawk. Dziękując tłumaczowi, wyrażam radość, że moje spojrzenie na sprawy polsko-rosyjskie okazało się na tyle interesujące, że ktoś postanowił udostępnić je międzynarodowym czytelnikom w najbardziej popularnym języku.

Przy okazji polecam korespondujący w wielu aspektach z moim tekstem najnowszy tekst autorstwa tradycyjnego konserwatysty i neoizolacjonisty amerykańskiego Pata J. Buchanana - "Why Russia resents us" - PJB

Żyjemy w czasach, w których normalny, zwykły człowiek, oglądając i czytając media głównego nurtu, może zacząć zadawać pytania o stan swojego umysłu. Człowiek taki naturalnie popełnia błąd, niemniej, nie można mu się dziwić. O prawdziwą wiedzę, opartą na racjonalnych, realnych i wolnych od emocji podstawach, jest bowiem dzisiaj w Polsce bardzo trudno. Jeśli jednak ktoś sądzi, że sam popadł w obłęd, spieszę go uspokoić - to nie on, to media sieją obłęd. Po części z premedytacją, po części korzystając z piór i opinii ludzi autentycznie obłąkanych. Największą troską nie są jednak ci, którzy zauważają, że coś jest nie tak, ale ci, którzy permanentnemu ogłupianiu ulegają.

Najlepszą metodą ogłupienia, znaną od co najmniej 250 lat jest napuścić Polaka na Moskala, wcześniej rozpalając do granic jego emocje. Efekt jest wówczas gwarantowany. Przy czym jest zupełnie obojętne, czy emocje i obłęd rozpalają media będące własnością obcych, czy te w rękach hiperpatriotów. Różnicy nie ma żadnej.

Spoglądamy zatem wokół siebie i cóż widzimy? Prowokacja, zagrożenie, niebezpieczeństwo, mobilizacja etc. etc. Naturalnie zagraża nam tylko i wyłącznie Rosja. Portale internetowe krzyczą "Na linii frontu: kolejna prowokacja rosyjska!", "Gazeta Polska", będąca personifikacją prawdziwej polskości, przygotowująca stos ofiarny, na którym spłoną w świętej walce z Moskalem wszyscy, którzy gardzą zdradą i odstępstwem od narodowej ewangelii, którą zastępy Sakiewiczów spijają wprost z niebios, grozi, że w Godzinie "W" będziemy bezbronni (przez PO) wobec Rosji. Minister Macierewicz wyraża satysfakcję, z tego, że Polska jest państwem frontowym!?! Minister Waszczykowski oświadcza, że Nocne Wilki stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa!?!

Konstatowanie po raz kolejny, że rząd PiS prowadzi politykę antyrosyjską byłoby truizmem i banałem. Niemniej, dla kronikarskiego obowiązku i z myślą o potomności należy odnotowywać, a nawet więcej, uważnie przyglądać się zaawansowanym stadiom rusofobii obecnego układu władzy. Zaiste, jest się czemu przyglądać.

Stosunek pisowskiego czynownictwa do Rosji jest wielopłaszczyznowym wyrazem opętania zupełnie już irracjonalną nienawiścią do wszystkiego, co rosyjskie, w każdym czasie i pod każdym pozorem. Czy Polska PiS prowadzi jakąkolwiek politykę wobec Rosji? To pytanie najbardziej retoryczne z retorycznych. Tak, prowadzi, o ile za politykę uznamy prymitywne walenie w bęben pod hasłem „Bić Rucha!”. Pretekst? Każdy jest dobry, ale najlepszym jest sam fakt istnienia Rosji. Ci ludzie, którym aż się trzęsie głos, z – jak im się wydaje - patriotycznego uniesienia, kiedy mówią o Rosji, nawet nie zdają sobie sprawy z ciężaru przygniatającego ich kompleksu byłego niewolnika. Stąd ta hiperpatriotyczna słowna papka będąca mieszaniną nieznośnego patosu i cierpiętnictwa.

START WSPARCIA DLA FILMU "WOŁYŃ" (http://filmwolyn.org/)

Drodzy Przyjaciele,
Mamy numery kont. Dziękujemy za zainteresowanie i liczymy na wsparcie.
Ważna jest każda wpłata.

OSIĄGNIEMY CEL, JEŚLI 100 TYS. OSÓB WPŁACI PO 25 ZŁ.

Wpłaty bezpośrednio na konto Fundacji na rzecz Filmu WOŁYŃ:

Numer konta Fundacji (ING Bank Śląski):
Konto główne: 40 1050 1012 1000 0090 3086 2941
IBAN - PL 40 1050 1012 1000 0090 3086 2941
Swift code: INGBPLPW
Konto walutowe (euro): 66 1050 1012 1000 0090 3086 2958
IBAN - PL 66 1050 1012 1000 0090 3086 2958
Swift code: INGBPLPW

Oficjalny start zbiórki: 03.03.2016

Ostatnio w środowiskach kresowych i nie tylko zrobiło się głośno o projekcie ustawy ogłoszonym przez posła PiS Michała Dworczyka, który ma ustanowić 11 lipca Dniem Męczeństwa Kresowian. Projekt od razu wzbudził kontrowersje. Wiele osób i organizacji zwróciło uwagę, że w tytule ustawy i w jej treści musi być jednoznacznie użyte słowo "ludobójstwo". Trudno jest to sprawdzić, gdyż do tej pory p. poseł Dworczyk jedynie opowiada, co jest w projekcie. Tymczasem, zamiast mówić, co jest w ustawie, co samo przez się pozostawia pole do domysłów, wystarczyło od początku przedstawić cały projekt i zamieścić go w internecie. Tymczasem na stronie sejmu go nie ma (przynajmniej do 20.02.16) i gdzie indziej też go nie znalazłem. Może jest tak, że podrzucono kilka zdań zawartych rzeczywiście w projekcie z myślą o przyjrzeniu się reakcjom i wprowadzeniu (miejmy nadzieję) poprawek. Dlaczego wystąpiono z tym teraz? Być może po to, żeby nowa i jak już widać, gorąca dyskusja przyćmiła katastrofalną odpowiedź MSZ na interpelację pos. Roberta Winnickiego ws. banderyzacji Ukrainy, która w swej treści odwołuje się do najgorszych tradycji prometeizmu, Giedroycia i GW.

Co do ujawnionych fragmentów proponowanej ustawy. Chciałbym zwrócić uwagę na jej inny aspekt. Otóż, najistotniejszą sprawą, dla mnie osobiście dyskwalifikującą ten projekt na obecnym etapie, jest przykrycie zbrodni nacjonalizmu ukraińskiego poprzez wymienienie przed nim i wraz z nim, zbrodni sowieckich i niemieckich.